S O Y L U E D E B İ Y A T
söylence-11
|
Söylence-11 O yolun bitiminde, Kamer çekilir, Cesetlenir, leylak sararır Karanlık ziftin yağlı urganında Zaptiyeli kurşun narası avazlanır Kalır aheste Ve ter kan içinde Gecenin sabah telaşıyla… Mor meneviş takışmalı, Altında yad-ı gülüş tebessümü Bakmalı yakamoz tanrılarına. Yakmalı çisem bulutları. Açmalı tomurcuk yaprağını Bağrında aşkın hicran hüznünü Bırakmalı denizin saçlarına. Her yer inleyen tek yer! Mekanı harbin kırık diviti Gülde can ceset dilekler Sinede mahpus ümidi Her yer miskin bir seher Taktılar adına bad-ı sabah Açıldı kapı ey nur-u perişan Meyus tümcelerle haysah Kapandı kapı, sazı güldestan Nihavend; yorgun ay kısgacı Sokakta tüfek, ucu kanlı Puslu düşleriyle dingin levend tarumarlıktır muskası Semada yürek, Dilinde mey yarası. İzleri kaldı adım adım. Yürürken seyyah, Havalandı şefkat tozu. Rüzgar efilledi sızım sızım Yutkundu çocuk umudu, Çocuk umutlu, Umutta bin çocuk mutlu, Esti bad-ı sabah, Tükendi köhne sergah... Bad-ı: Rüzgar Yad-ı:Anı Meyus: Üzgün, ümitsiz ifade Nihavend:Ad, isim Sergah: Hayat Haysah: Haysiyet kelimesiden türetimdir.Bu konuda önerisi olan bilgi ve yorumlara saygılarımla... 20.08.2009 Sevda Karakaya |
|
|
|
|
|
Sevda Karakaya
|
bugün 35 ziyaretçi (135 klik) burdaydı!
