mor yalmnızlık

MOR YALNIZLIK VE SUYUN ÖLÜMÜ

Dokunduğumda yaprağına
Damarların titriyor gürültüyle
Sular damlıyor ucundan
Yudumladığın
Sen yaprağa
Yaprak bana eğiliyor

Mektuplar dökülüyor
Kasenin köşesinden
Turkuaz rengi
Yakarışlarım geri dönüyor
Gidiyorsun her seferinde
Gürültüsüz
Adama dönüyorum
Çepeçevre sen maviliğinde
Derme çatma kuytumda
İki büklüm kalıyorum

Kükrüyorsun aniden
Mavi siyah elbisesine sarılıyor
Dökülüyorsun benden aşağı
Nefes alamıyorum
Acıtıyor şiddetin

İskele üzerinde
Suya ağlıyor bir kadın
Aklı tenhalara kaçmış
Bir orkestra suyun ölümünü çalıyor
Su ölüyor
Orkestra susmuyor
Orkestra Issızlığı çalıyor
Benim yalnızlığımı
Mor yalnızlıklar
Mavi bakan

Kulağıma fısıldıyor şarkısını

Her yer sessiz
Sessizlik sen
Ben mektup kağıdı
Sen kağıdımda vurgun
Kanıyorsun kızıl rengi

S. İclal TİRYAKİ
04.07.2009- İstanbul

not:şiir akademisi temmuz ayı,ayın şiir'i yarışması birincisi

soyluedebiyat