S O Y L U E D E B İ Y A T
çöp çocuklar
çöpçocuklar
çöpteydi çocuklar
çöpte küflü ekmek
çöpte asker artığı konserve
çöpte hastahane pislikleri
çöpte paslı jiletler
ve serum iğneleri
çöpte kesilen parmak
ve tifo
ve tetanoz
ve sarılık mikrobu
çöpte gelecek
çöpte yaşama savaşıydı çocuklarınki kürdistanbulda
iri gözlerinde sönük ışıltısı açlığın
ve yüzlerinde suskun yitik bir dünya
hüzne çalardı gri gülüşleri
dudaklarında parçalanan bir ezgiydi
ez bırçeme kırmancı
ez bırçeme kırmancı
gülerek /ağlayan düşlerine yakamoz bırakan gözyaşlarında
sevgileriyle kucakladılar dünyayı
çöpteydi çocuklar
sırtlarına yapışmış mideleri
soluk benizli pasaklı yüzleriyle
ve soluksuz kalmış ciğerleriyle türküler söylüyordu çocuklar/fakirlik ve açlık üstüne
çöpteydi çocuklar
duvarlar nitrik asit kokuyordu
sonbahar akşamı gibi gülüyordu açlığın suskunlaşmış yüzü
ve çocuklar ağır aksak yürüyordu sokaklarda
ağır aksak gelmiyordu ölüm
bir duvar dibinde kıvrılan rüyaydı oysa
ateşli vücutların karton kutular üzerine incecik bir dal gibi devrildiği
ve tiner kokularıyla yanıyordu acıya atan damarları yüreklerin
genize yapışan toluol zehrine inat yaşama savaşıydı çocuklarınki
çöpteydi çocuklar
çöp
çocuk
çöpçocuklar
kürdistanbulda
1999 kırşehir coşkun edip soykan
bugün 117 ziyaretçi (177 klik) burdaydı!
